Het eind van januari...

Dinsdag- parapludag

Sorry 2-voeters, ik was wat druk deze week.
Ik leer ook zoveel nieuwe dingen nu.
Soms vergeet ik al die spannende dingen gewoon met jullie te delen.
Dat is niet vervelend bedoelt hoor, ik geniet namelijk van alle aandacht, maar vaak kom ik er pas achter als ik alweer in m'n mandje lig in de keuken.
En hoewel ik een super slimme hond ben.....blijkt dat deurhekje niet alleen kinder- proof, maar ook Dyko- proof te zijn. Ik kom dus mooi zelf die keuken niet uit 's- nachts.

Dinsdag heb ik weer iets bijzonders meegemaakt. Mijn bazinnetje kwam thuis en we gingen direct weer heerlijk aan de wandel. Ik kom buiten en zie haar met een zwarte stok stoeien.
Leuk denk ik nog, we gaan met een tak spelen.
Ineens rammelt ze met de stok en komt daar een heel regenscherm uit!
Ik schrok me wild!Wat wil dat ding van mij? Valt hij mijn bazinnetje aan?
Uiteraard heb ik direct iedereen verdedigd en mijn enorme tanden laten zien. Ik heb gegromd en geblaft en heb even duidelijk laten zien wie van ons twee de baas was.
Nou die paraplu heeft mooi eieren voor zijn geld gekozen en heeft zich de rest van de weg keurig netjes gedragen...

Woensdag- zóóóó gênant

Een heerlijke relaxte dag vandaag. Lekker gewandeld en heerlijk gespeeld. Tot de avond ging het eigenlijk allemaal best lekker. Ik mocht zelfs weer mee in de auto. We reden weer een eindje weg en ik vond het eigenlijk steeds fijner worden dat auto rijden.

Uiteindelijk stopten we in Nieuwegein en sprong ik de auto uit. Mmmmm nieuwe luchtjes, nieuwe struikjes, nieuwe paaltjes. Daar moest ik natuurlijk even langs lopen. Wat denk je? Ik werd helemaal niet uitgelaten, ik moest mee naar de dierenarts.

Nou....wij naar binnen. Naast wat katten en een oudere collega zaten er vooral baasjes. 

Best gezellig hoor dat gekwebbel en heerlijk om door iedereen geaaid te worden, maar sommige kunnen ook eindeloos doorzeuren over nutteloze zaken als geld. Daar kan je als hond helemaal niet mee.

Afin....eenmaal bij de dierenarts binnen werd ik helemaal onderzocht. M'n heupen werden bekeken en m'n gebit en oren ook. En dat gekke jeukende plekje in m'n nek, daar zat ie heel lang aan te pulken. Ineens kreeg ik van de mevrouw in rubber schort een brokje. En toen nog één. En toen voelde ik ineens een prik, maar was daar opnieuw een brokje. Ik heb gauw dat brokje gepakt en toen was de prik eigenlijk wel weg. Geen idee wat het was, ik moet nu alleen 2 keer per dag een pilletje innemen. Als ik er lekker moeilijk over doe, dan verpakken ze die in een plakje worst.

Nou dat aangaat dus morgen weer naar die dierenarts.

Weet je wat wel erg was? Zóóóóó gênant man....Begin deze maand hebben ze mijn mannelijkheid ontnomen....pffff....zo heftig. En wat denk je dat die dierenarts doet? Die roept doodleuk waar iedereen bij is: "Even onder de motorkap kijken", en duwt zo'n z'n hand waar ooit mijn mannelijkheid zat !

Ik geneerde me dood. Toen zei hij ook nog iets over dat ik dik kon gaan worden.

Nou jaaaaaa zeg! 

Mijn bazinnetje vond het leuk om een foto te maken van onder mijn motorkap. Ik heb haar verteld dat als zij die plaatst er hier eerdaags ook een foto staat van haar nieuwe bankstel, maar dan in een geheel andere staat.

Zie jij een gênante foto?

Donderdag- Dyko is uw hulp in huis

Mijn bazinnetje kwam wat gespannen over vandaag. Ze ging opeens weg op een rare tijd. Ze was wel lief hoor, maar er was "iets" aan de hand.

Daarom heb ik besloten om haar te helpen in de huishouding. Een beetje hulp doet wonderen denk ik dan maar. Aangezien in in de keuken verbleef ben ik daar dan ook maar begonnen.

Helaas was ze best snel terug, dus ik heb het bij een enkel klusje gehouden.

Ik zag dat ze een pannetje met jus was vergeten af te wassen en op de deksel van de kookplaat had laten staan. Tja, en je bent vrienden of je bent het niet, dus ik heb dat pannetje eigenhandig voor haar van de kookplaat getrokken en ben begonnen met de schoonmaak. Hoewel ik het meeste keurig weg geslobberd heb, kon ik door enkele obstakels in de keuken niet bij de rest van de muur komen. 

Toen mijn bazinnetje thuis kwam was ze wel een soort van blij denk ik. Ze zei dat ze het heel erg fijn vond dat ze vet-vrije jus maakte omdat ze deze bruine vlekken echt genoeg vond. Ik begrijp hieruit dat ze blij met me was en ze die paar spettertjes voor lief nam.

Hierna hebben we lekker gewandeld. Dat was fijn want het regende niet.

Ik heb me toch een rare beesten gezien!

Zeker weten dat ik daar nooit eerder op gejaagd heb. Eenden ken ik wel en meeuwen ook, maar van deze grote eenden met lange nek kon ik mijn ogen niet afhouden. Gelukkig wilde mijn bazinnetje best even met me mee kijken. Moet je zien wat een gekke beesten....

Eenden en rare langnek eenden

Zulke rare eenden...en ik kan niet stoppen met kijken


WOEF

Mijn eerste ochtend alleen.

Tja, en toen was het maandag.....Gisteren beleefde ik nog een heerlijke zondag. Nadat mijn jongste baasje beneden kwam en het hekje opende heb ik hem op mijn eigen wijze bedankt voor zijn gezelschap(ik hou er niet zo van om alleen te zijn). Met veel enthousiasme heb ik hem begroet en als dank gaf hij mij een heerlijk brokken-ontbijtje. Ik krijg altijd 3 kleine ontbijtjes van mijn baasjes omdat ik anders veel te snel eet. Dat is best moeilijk, want ik moet iedere keer weer allerlei trucjes doen. Ik moet zitten, wachten en dan eindelijk....als ze "vrij" roepen, mag ik naar mijn bak toe lopen.

Met de baas heb ik ook nog even een stukje hard gelopen, maar mannnnn wat kan hij snel en hard....Na 2 kilometer struikelde ik bijna over m'n eigen tong. Ik moet duidelijk wat aan mijn conditie gaan doen.
Nou ja, verder nog de baasjes uitgelaten, want die willen heel vaak per dag naar buiten, maar verder heb ik  een lekkere luie zondag gehad.

Vandaag was wel even andere koek!
Om 6 uur 's-morgens stond mijn baasje al bij m'n hekje. Of ik zin had om mee te gaan lopen? Nou baas, wat dacht je er zelf van? Ik ben gelijk naar de deurmat gesneld, want als ik daar netjes ga zitten krijg ik m'n halsband om. Na de wandeling bleek ook mijn bazinnetje al wakker te zijn en ook de jongere baasjes kwamen al snel beneden.
Langzaam aan gebeurde er alleen iets raars.....één voor één vertrokken ze uit huis! Mijn bazinnetje had alvast een heerlijke kluif achter op de aanrecht gelegd, zodat de laatste die vertrok deze aan mij kon geven. Maar ik heb daar natuurlijk niet op gewacht.
Kom op zeg, een beetje hond van mijn formaat toont zelf initiatief! Ik begrijp dan ook niet waarom iedereen zo stond te gillen en mij met grote ogen aankeek.

Nadat ik voor m'n gevoel eeuwig alleen thuis heb gezeten kwam mijn bazinnetje weer thuis. Yes, yes, yes, we gaan gelijk een heel eind wandelen! Met het bandje om en m'n riem ben ik bijna klaar voor vertrek....alleen m'n kluifje hoeft nog maar mee.

Mijn bazinnetje twijfelde nog even of dit verstandig was, maar met een liefdevolle blik liet ik haar weten echt niet met andere honden.te gaan vechten om mijn kluif. (Het dreigement dat ze hondenworst van me zou maken als ik wel lelijk deed heeft ook wel geholpen hoor) Halverwege de trip heb ik m maar opgegeten. Ik heb niet zoveel geduld en ik had hem ook al vanaf vanmorgen vroeg.

Weet je wat ik vandaag ook gedaan heb? Ik heb voor het vrouwtje haar grasveldje in de tuin omgeploegd. Het was allemaal wat drassig natuurlijk, van alle sneeuw die er gelegen had en toen gingen we met een balletje spelen. Ineens herinnerde ik me weer hoe ontzettend leuk ik een balletje vond en werd helemaal dol. Ik hoorde het vrouwtje nog iets roepen van: "M'n gras! M'n gras vliegt om m'n oren!", maar omdat ze haar camera ging halen had ik zo'n idee dat ik het nog een keer moest doen. Wel wat rustiger aan natuurlijk, want ik wil geen verkeerde indruk achter laten.

Nou ja...verder natuurlijk weer heerlijke wandelingen gemaakt, waarbij ik mijn bazinnetje trots hoorde vertellen dat ik helemaal niet aan de lijn trek en ik juist geweldig mooi naast haar loop. Ik wordt daar altijd zo trots van, dat ik gelijk een stapje of 2 voor haar uit wil gaan lopen.

WOEF

Blaffende honden bijten wel...

Vanmorgen werd ik wakker en lag me een beetje te vervelen. Zou er al  iemand naar beneden komen? Misschien wisten ze niet dat ik al wakker was? Heel voorzichtig ben ik toen eens wat rond gaan schuifelen en ik hoefde maar één keer heel zacht te piepen of daar kwam mijn bazinnetje al aan.
Ik word altijd zo blij als ik iemand de hoek om zie komen.
Volgens mijn bazinnetje zijn de batterijen van mijn staart vaak op, want ik kwispel niet zo vaak.
Maar 's-morgens zit ik nog vol pit en schud m'n hele kont heen en weer.

We zijn zelfs vóór de koffie al lekker gaan lopen samen. Ik kom telkens weer op hele nieuwe plekjes, dus het liefst snuffel ik aan elke boom of lantaarnpaal. Helaas volgt er dan een rukje aan de riem en lopen we dan maar weer verder. Op naar de volgende paal!

We kwamen uit bij De Zump, daar stond een hek met een bord. Hierop stond dat ik als hond lekker los mag lopen, maar mijn bazinnetje vond dat nog niet zo'n goed idee. Ik wíl best terug komen als ze me roept, maar m'n poten gaan steeds de andere kant op. En volgens het vrouwtje moet ik eerst een "bandje". Ze heeft dit woord al eerder gebruikt, maar ik snap niet wat ze bedoelt. Zou ik met zo'n bandje misschien nóg harder kunnen lopen? Ik hoop maar dat ik zo'n ding snel krijg, want het is er zo mooi dat ik er graag eens zou willen wandelen.

We liepen nog even door, en ineens ruik ik een spoor. Ik weet het zeker, hier ben ik eerder geweest! Ik kijk mijn bazinnetje trots aan.....Kom maar mee, ik weet waar we zijn moeten! We zijn vlak bij opa en oma's huis als ik mijn naam hoor. Huh? Wie is dat? Ik zie een grote man met een klein wit hondje. De man ken ik niet, maar het hondje wel. Die ging donderdag nog vreselijk tegen mij te keer. Tja, en ik ben ook niet bang, dus ik heb even laten zien hoe hoe groot de tanden onder mijn lip zijn. Maar vandaag, zo lekker samen buiten, keek ik hem nog eens vrolijk aan. Roxy blafte weer naar me, maar dat kon me helemaal niets schelen. Ik werd namelijk heerlijk geaaid door opa. Als we even mee naar binnen lopen en Roxy los door zijn huis loopt, vind ik hem wel een beetje maf. Hij blijft maar naar me blaffen en ik begin me nu toch wat te ergeren aan alle dreigementen.
Ja, jullie mensen horen niet wat er in zo'n hond-tot-hond gesprek allemaal gezegd wordt, maar neem van mij aan dat dit echt niet altijd aardig is. Toen deze stoere bejaarde Jack Russel mij opnieuw iets héél erg lelijks toe blafte kon ik me niet meer inhouden. Ik heb m'n bek geopend en hem eens even in zijn nek gegrepen.
Opa greep me bij m'n halsband en m'n bazinnetje rukte aan de riem. Roxy werd opzij geduwd en toen waren we alle twee weer rustig.
Ik heb Roxy niet hard gebeten hoor, er was geen druppel bloed of zo, maar hij deed niet meer lelijk tegen mij.

Later op de dag zijn opa en oma nog op visite bij ons geweest. Super gezellig maar wat een drukte! Vier grote mensen en 3 kinderen, je zou er moe van worden. Om dit allemaal te kunnen weerstaan ben ik wat gaan rusten tussen alle benen in.

's- Middags zijn we met de auto weg geweest. Zo'n ding is eigenlijk best leuk! Je gaat ver weg en wordt er toch niet moe van. Ik zag onderweg een bord Nieuwegein en vroeg me af wat we gingen doen. We gingen naar een grote dierenwinkel en daar kreeg ik eindelijk zo'n "bandje". Ik begrijp niet waar iedereen nou zo blij over is, want het zit echt niet lekker. Maar ach, aangezien die 2- voeters zo enthousiast zijn zal ik hem maar gewoon dragen. Ze zijn super trots op me nu, dus ik krijg heel veel extra aaitjes en lieve woordjes en ik hoef dat ding gelukkig alleen maar buiten aan.

Die nieuwe in huis is superleuk om mee te spelen. Ik had alleen verwacht dat ik makkelijk van haar kon winnen, maar dat viel toch wat tegen. Ze heeft vandaag ook mijn eten verzorgd, dus je begrijpt dat dit één van m'n nieuwe vriendinnetjes is.

Wist je dat ik al aardig op m'n bazinnetje begin te lijken? We hebben ook de zelfde hobby....power- naps doen. Zo'n klein slaapje maakt je weer helemaal fris en fruitig. De bedoeling was om dit even stiekem samen te doen, maar helaas werden we gesnapt.
Ik ben benieuwd wat ik morgen weer allemaal mee ga maken. Voor vandaag is het welletjes geweest.

WOEF

Nóg een 2-voeter?

In de ochtend hebben mijn baasje en ik hard gelopen, dat was echt enorm leuk maar wel erg vermoeiend. Na een kilometer raakte ik een tikkeltje buiten adem en had ik geen zin meer. Maar ik moest wel terug... Dus tja, veel keuze had ik niet om te stoppen. Samen met de baas hebben we nog twee uur gelopen in de sneeuw! Oh, wat hou ik toch van de sneeuw. Het is lekker om in te rollen en om in te spelen, maar ook is het leuk om er in te wandelen.

Mijn baasje vond dat ik erg netjes naast de lijn liep, natuurlijk werd ik daar door beloond, want ja, wie kan mijn diep bruine kijkers nou weerstaan? 

Ik heb ook iets nieuws gekregen. Een bal waar snoepjes in zitten. Alleen vind ik het nog wel lastig om te begrijpen. Want als ik het goed heb moet ik er met mijn kop of poten tegen aan duwen zodat er door een gaatje snoepjes komen. Erg lekker, leuk, maar lastig. Gelukkig helpen ze mij wel, dus zo'n groot probleem is het niet echt hoor.

Ik heb vandaag ook weer iets nieuws gedaan, ik ben alleen in de tuin geweest. Het was best spannend, niet omdat ik alleen was, maar ook omdat het donker was. Gelukkig kon ik weer snel naar binnen om met Stokkie te spelen. Helaas gebeurde er iets wat mijn baasje niet zo leuk vond. Ik was aan het grommen, maar toen kreeg ik straf. Soms vergeet ik even wie de baas is. Dan wil ik graag zelf de dienst uit maken en hoop ik dat iedereen om mij heen luistert. Ik baal als een chihuahua zonder Dolce & Gabbana-winterjas als dit steeds maar weer mislukt. Gelukkig viel het uiteindelijk wel mee en vonden ze me snel weer lief.

Toen ik bij de achterdeur stond om naar buiten te loeren, keek ik naar links en ... wat zag ik daar? Ik zag mijn jongste baasje en nog een 2-voeter met een hele grote tas.
Wat deed zij hier? Ik blafte als een wilde omdat ik wilde weten wat er aan de hand was.

De nieuwe 2-voeter deed de deur open. Snel glipte ik naar buiten om de nieuweling eens goed te inspecteren.
Hmmmm... zij kwam mij bekend voor. Had ik haar niet eens eerder gezien? In het asiel soms? Ik wist niet precies wie ze was, maar ik wist wel dat ze mocht blijven. Ze aaide me namelijk op dat lekkere plekje in m'n zij. Na een paar minuten liep ik samen met de nieuweling naar de kamer. We speelde wat en uit eindelijk aaide ze me weer. Hmmmm....... weer op dat plekje! 

Ja, ik heb besloten dat ze wel mag  blijven. We kunnen namelijk niet alleen heel leuk samen spelen, maar ook heerlijk knuffelen samen.

WOEF

Dag 3, de stand is...?

Gisteren, toen iedereen naar bed ging, heb ik iets nieuws geprobeerd....Piepen en heel zielig huilen.

Ik had me zo bedacht dat die mensen mij dan misschien wel eens zielig konden gaan vinden, en dan beneden zouden blijven om op de bank te slapen. Super idee toch? Het is zo veel gezelliger met mensen om me heen.

Maar helaas trokken ze zich er niets van aan, ze liepen gewoon door naar boven en ik hoorde daarna die vrouw roepen dat ik lekker moest gaan slapen.

Na 20 seconden ben ik dus al gestopt. Ik geef het toe, ik heb deze ronde verloren. 

1-0 voor de mensen.

Eigenlijk was ik ook wel heel erg moe, dus ik ben maar gewoon lekker gaan slapen. Binnenkort een nieuwe kans.

Misschien dat ik gewoon langer vol moet houden?

Vanmorgen kwam mijn jongste baasje als eerste beneden. Ik ben altijd zo blij als ik hem zie. Ook omdat ik weet dat de rest dan snel zal volgen. Zo gezellig als iedereen weer beneden is. Vanmorgen trok hij dus alweer zijn jas aan, deed een tas zonder lekker eten op zijn rug (ik heb een snelle inspectie gedaan toen niemand keek) en ging de deur weer uit. Zou dat elke dag zo gaan? Toch eens opletten....

Na een tijdje vertrok er alweer iemand uit huis. Net toen ik me af begon te vragen of ik soms alleen achter moest blijven, vertelde het vrouwtje dat ze met me ging wandelen. Nou dat hebben hebben we dus ook gedaan. Heerlijk door die sneeuw heen banjeren. Ik had het vrouwtje mooi te grazen....ze liet de riem heel even uit haar hand vallen en hoppaaaaaaaaa, weg was ik!
1-1, gelijke stand!
Ik rende lekker langs een slootje en keek baldadig naar mijn bazinnetje. Hé? waar was ze nou? Ow nee he....zou ik haar nu al verloren zijn? 2-1 voor de mens, want ik was bang.
Ahaaaa daar staat ze, achter die boom....tijd om verder te rennen.
2-2 , gelijke stand.

Ik rende lekker met riem en al door de sneeuw, en zag mijn bazinnetje ineens met iets in haar hand. Ik wist niet wat het was maar ze sprak er volgens mij heel erg lief tegen. Ze liep ook nog rustig bij me vandaan en ze had me niet eens geroepen. Ik ging snel naar haar toe, ik ben ook altijd zo nieuwsgierig.
'Moet je kijken wat een mooie tak', zei mijn bazinnetje tegen mij. Ik keek nog eens naar de tak, maar vond er eigenlijk weinig aan.
Terwijl me samen naar de straat toe liepen zei ze liefjes tegen mij "Sukkel!!!", en toen pas had ik in de gaten dat ik allang weer netjes mee liep aan de lijn.
4-2 voor de mens, wat een blunder!

Een paar uur later mocht ik alweer lopen. Ik ging kennis maken met een ander hondje. Dat was best een beetje eng, want we gingen naar zijn huis. Ik besloot vriendelijk kwispelend naar binnen te gaan, maar de hond blafte heel hard tegen mij. Nou, toen ben ik ook gaan grommen en mocht ik niet los in huis lopen. De andere hond gelukkig ook niet, want we moeten echt nog even aan elkaar wennen. Ik vond het wel lief van Roxy dat ik speeltjes mee naar huis mocht nemen, dus misschien is het toch wel een hele lieve hond. Stom stom stom van mijn bazinnetje, ze heeft niet eens een foto gemaakt.

Nou toen ben ik weer lekker naar huis gelopen en heb ik nog even in de voetbalkooi in de buurt los gelopen. Dat is wel heel erg fijn hoor, even loslopen en ravotten met m'n nieuwe speeltje. Alleen jammer dat ik die kooi niet uit kan.


ï Hier ben ik met mijn baasje in de voetbalkooi.

Ik heb vandaag weer zoveel geleerd. Netjes naast lopen vind ik nog steeds ontzettend moeilijk, maar ik doe echt goed m'n best zeggen m'n baasjes. En ik heb ook heel hard geblaft vandaag, want er stond ineens iets heel groots in de woonkamer, en het maakte nogal herrie toen het neer werd gezet. M'n baasjes hebben me uitgelachen omdat ik zo tekeer ging.
5-2. Zo gênant!
Volgens het vrouwtje was er niets aan de hand, zij bleef ook heel erg relaxed bij die strijkplank. Maar ik moest wel even wennen aan dat dampende ding en die grote plank zo vlak bij m'n kleedje.

Ik ben nu al benieuwd wat morgen brengt. Straks nog gezellig een stukje lopen en als ik dat goed doe krijg ik vast wel weer wat lekkers voor ze naar boven gaan.

WOEF

Alweer zo'n geweldige dag!

Ik opende mijn ogen en keek rond mij heen. Waar was ik? Mijn ogen zaten nog een beetje dicht, maar toen ik ze volledig open deed, wist ik het weer. Ik was uit het asiel ontsnapt door middel van die 2-voeters! Ik stond op en ik bekeek mijn slaapplaats in de keuken nog eens goed. Was hier iets om te bikkelen? Ik keek om mij heen in de hoop dat ik iets zag. Aha! Daar! Mijn etensbak. Vol verwachting liep ik naar mijn bak, maar tot mijn verbazing lag er niks in. Toen ik bij de pakken neer willen gaan zitten hoorde ik iemand de trap af gaan. Snel ging ik liggen en keek waaks naar de trap. Wie zou dat zijn? Ik zag het vrouwtje en de jongen die naar mij toe liepen. Ze deden het hekje open en samen speelde we wat met mijn grote vriend Stokkie ð


Na een uurtje ging de eerste 2-voeter de deur uit op een zwart ding met twee wielen. Ik wist niet wat er gebeurde... Waar ging hij naar toe? Kwam hij nog wel terug? Zo veel vragen, maar geen antwoord. Toen ik een paar tellen later naar de woonkamer liep en op mijn kussen wilde gaan liggen, zag ik de andere 2-voeter ook vertrekken. Ik sprong op de bank, wat mijn andere baasje niet echt leuk vond, en keek waar ze naar toe ging. Helaas kon ik het niet zien want ik moest van de bank af.

Nog steeds had ik honger. Ik liep naar de keuken en ik hoopte dat de enige 2-voeter die over bleef in dit huis zou begrijpen dat ik iets te eten wilde. Gelukkig begreep hij dat en hij gaf mij een lekkere bak met brokken. Binnen één minuut had ik mijn eten op, want ja, hij wilde misschien mijn lekkere brokjes wel hebben. Ik keek hem aan met mijn onweerstaanbare ogen zodat we buiten in de sneeuw gingen spelen. En ja hoor, het werkte. Samen gingen we voetballen wat ik erg leuk vind.

Na een tijdje gingen we samen wandelen. Nee, niet zo maar een wandelingetje om mij even uit te laten, maar maar liefst een wandeling van ongeveer twee uur! Ik vond het enorm leuk want ik had buiten een stok gevonden. Ik wilde hem meenemen, maar toen bedacht ik me dat Stokkie misschien wel jaloers zou kunnen worden op de stok die ik had gevonden. Omdat Stokkie hier nu niet was, besloot ik maar wel gewoon met deze stok te spelen.

Toen mijn baasje een foto van mij probeerde te maken, heb ik hem eens goed laten schrikken. Met riem en al ben ik als een wilde gaan rennen. Je had die 2- voeter moeten zien kijken! Tja, hij kan natuurlijk niet zo hardlopen. Na een tijdje kwam ik terug en begon ik maar rondjes te rennen.. Helaas had mijn baasje er na 10 minuten toch echt genoeg van en moest ik weer braaf naast hem lopen.

Toen ik uiteindelijk dacht dat het niet beter kon, ben ik samen met mijn baasje gaan hardlopen. Het was enorm leuk, maar ook wel een tikkeltje vermoeiend. Maar ach, ik ben een hond, ik kan dat wel hebben.

Pak me dan, als je kan....

Samen hebben we lekker gekroeld totdat ik de deur open en dicht hoorde gaan. Ik gromde zachtjes en ik keek wie er naar binnen kwam.
Gelukkig, vals alarm! Het was de jongen die in de ochtend was vertrokken. Ik was al wel een beetje bezorgd waar hij, en de andere 2-voeter, nou waren. Ik hoopte maar dat die andere dan ook snel zou komen.
Samen met de jongen hebben ik ook lekker gespeeld en geknuffeld.

Wist je trouwens dat ik een trucje kan die niemand in huis leuk vindt? Eerst ga je heel rustig bij iemand liggen, daarna wacht je tot je lekker gekieteld en geaaid wordt, en dan.......heel zachtjes......laat je wat lucht ontsnappen. Als je het goed doet, horen ze je niet, maar ruiken ze je des te meer!!!!

Ik ben gek op eten, maar ben wel bang dat andere mijn eten ook lekker vinden. Daarom eet ik als een wilde.Wil je het zien? Hier zie je 150 gram brokjes in 16 seconde verdwijnen. Daar hoefde ik niet eens mijn best voor te doen!

 Wie het eerst zijn bak leeg heeft.

Nou, ik ga maar weer eens lekker liggen op m'n kussen of zo. Voor je het weet mag ik weer iemand buiten uit gaan laten!

WOEF

First day

Dinsdag 22 januari 2013

Ja, ik wist dus echt niet wat mij overkwam vandaag. Opeens werd ik opgehaald door één van de verzorgers van het asiel waar ik al een tijdje woonde. Hij had wat in zijn hand....een halsband en een riem. Ik snuffelde er nog eens aan....hé, die was nieuw, die kende ik niet. Voor ik het wist, deed de verzorger de halsband om mijn nek en met de riem in zijn hand liepen we door het asiel heen. De deur naar de wachtruimte ging open. Soms, heel soms, gebeurde dat wel eens, dan mocht ik met vreemde mensen aan de wandel naast het asiel. Maar omdat ik in mijn enthousiasme het liefst heel Utreg door wilde rennen, brachten mensen mij na een paar meter al weer snel naar binnen en moest ik mijn hok weer in.
Maar vandaag ging het anders! Voor de balie zag ik een man en een vrouw staan. Ik liep met m'n mooiste, statigste loopje naar deze mensen toe om indruk te maken. Opeens rook ik een bekent luchtje....een luchtje wat ik een paar dagen eerder ook al geroken had. Deze mensen waren eerder bij mij geweest en kwamen nu al weer op bezoek.

Na een paar minuten wachten gingen we wandelen. Het zelfde rondje als met de meeste mensen, maar nu al wel een stuk verder. Onderweg deed ik leuke ren- spelletjes met deze 2-voeters en ze leken het naar hun zin te hebben in de sneeuw met mij. Op de terugweg liepen we langs een aantal van die rare vierkante dingen met wielen. Ze opende de klep van zo'n ding en ineens kreeg ik weer een gedachte van lang geleden in mijn kop. Ik had ooit eerder in zo'n ding gezeten......één keer. Dat was de keer dat ik naar het asiel gebracht werd, wist ik weer. Ik ben met een enorme sprong gelijk die vierkante bak weer in gedoken. Misschien was dit de manier om bij het asiel weg te komen?
"Beam me up, Scotty!"

Na een klein half uurtje herrie en gerommel onder mijn welgevormde zwarte kont, stopte de vierkante bak en ging het geluid uit. De klep ging weer open en ik wilde er natuurlijk gelijk uit springen. Het was niet vervelend in het ding....ik had een geweldig uitzicht onderweg, maar nu wilde ik weten of de batterijen van dat apparaat wel goed werkte en ik bij het asiel weg was.
Toen de 2- voeters mij de auto uit lieten bleek de bak inderdaad te werken. Het asiel was weg en ik hoorde de mensen zeggen dat ik nog veel vaker in de auto mee mocht. Dat zal die bak dan wel zijn....

De vrouw verdween in een huis voor de auto. ''Ze zal toch niet ineens ook verdwijnen,'' dacht ik nog. Ik ben goed op blijven letten, want ik had deze mensen net nieuw en wilde er zuinig op zijn. Na een paar minuten kwam ze gelukkig terug en gingen we opnieuw wandelen. Na een tijdje zag ik de auto staan en liepen we met z'n allen richting het huis. Yesssss, we gaan naar binnen! Whoeiiiiii, wat spannend! Nadat de mensen naar binnen waren gelopen mocht ik gelukkig ook. Ik mocht rondkijken in de woonkamer en keuken en toen gingen we naar de tuin.
Wat een geweldige plek was dat! In de sneeuw kon ik met de man heerlijk voetballen en door de sneeuw ravotten. Net toen ik dacht dat het niet beter dan dit kon worden, mocht ik weer naar binnen en kreeg ik een heel groot zacht kussen en een touw om mee te spelen. Ik heb heerlijk gespeeld met het touw zoals je wel kan zien:

Na een geweldige ochtend werd het middag. Ik lag lekker op mijn kussen voor uit te staren totdat ik een een deur open èn dicht hoorde gaan. Er kwam een jongetje binnen, een kleiner 2- voetig exemplaar. Ik kon mij niet beheersen. Ik rende op hem af en begon hem onder te likken. Gelukkig had ik een goed excuus, ik ben namelijk een hond, die mogen dat vind ik.

De hele middag heb ik heerlijk gespeeld met alle 2- voeters in huis. Als beloning voor mijn goede gedrag kreeg ik nog een extra speeltje en een kluifje. Ik weet niet wat er precies mis ging in m'n kop, maar ik vertrouwde die gekke 2- voeters ineens niet meer. Misschien wilde ze mijn kluif wel hebben? Dus ik ben dicht bij m'n kluif in de buurt gebleven en o wee de gene die in de buurt wilde komen. Met een flinke grom en een grauw heb ik mijn kluif verdedigd!
Die gekke mensen wilden toen niet meer met me spelen en negeerde me volledig. Nou, toen ben ik maar weer voorzichtig wat rond gaan lopen.

Nadat ik alweer ging wandelen kreeg ik eten. Die mensen keken mij veel te verlekkerd naar mijn eten, dus ik heb dat in zo'n 30 seconden gauw weggewerkt. Ik heb daarna nog wel naar mijn kluifje gezocht, maar die was ineens weg en kon ik niet meer vinden. Nou ja....ik ben genoeg verwent, dus ik zal er niet om zeuren.
Ik heb me in de avond lekker laten kroelen over m'n buikje en zo....heeeeerlijk! Het werd later en later en het jongetje liep ineens naar boven. Die ging slapen vertelden mijn baasjes. Ik vroeg me af waar hij heen was want ik kon hem niet meer zien en ik mag de trap niet op. Gelukkig zwaaide hij nog even en hoorde ik zijn stem. Toen wist ik dat hij niet echt weg was.

Een paar dagen eerder waren deze mensen in het asiel om mij te bekijken, maar toen waren zij met  vier 2- voetige. Nu tel ik al een hele dag zes voeten. Misschien moet die ene ook nog gebeamed worden?
Geeeeeeeeuwwww....ik ben best wel moe van al die nieuwe dingen op een dag. Misschien moet ik zo maar eens gaan slapen. Mijn baasjes hebben het over de keuken om in te slapen. Ze hebben zelfs een hekje gekocht zodat ik niet kan verdwalen in huis. Lief he?! Ik weet alleen nog niet of ik het ook zo leuk vind 's- nachts alleen in de keuken, maar dat vertel ik je morgen wel weer.



Als je nóg meer over mij wilt weten, klik dan hier.

WOEF!