Mijn eerste ochtend alleen.

Tja, en toen was het maandag.....Gisteren beleefde ik nog een heerlijke zondag. Nadat mijn jongste baasje beneden kwam en het hekje opende heb ik hem op mijn eigen wijze bedankt voor zijn gezelschap(ik hou er niet zo van om alleen te zijn). Met veel enthousiasme heb ik hem begroet en als dank gaf hij mij een heerlijk brokken-ontbijtje. Ik krijg altijd 3 kleine ontbijtjes van mijn baasjes omdat ik anders veel te snel eet. Dat is best moeilijk, want ik moet iedere keer weer allerlei trucjes doen. Ik moet zitten, wachten en dan eindelijk....als ze "vrij" roepen, mag ik naar mijn bak toe lopen.

Met de baas heb ik ook nog even een stukje hard gelopen, maar mannnnn wat kan hij snel en hard....Na 2 kilometer struikelde ik bijna over m'n eigen tong. Ik moet duidelijk wat aan mijn conditie gaan doen.
Nou ja, verder nog de baasjes uitgelaten, want die willen heel vaak per dag naar buiten, maar verder heb ik  een lekkere luie zondag gehad.

Vandaag was wel even andere koek!
Om 6 uur 's-morgens stond mijn baasje al bij m'n hekje. Of ik zin had om mee te gaan lopen? Nou baas, wat dacht je er zelf van? Ik ben gelijk naar de deurmat gesneld, want als ik daar netjes ga zitten krijg ik m'n halsband om. Na de wandeling bleek ook mijn bazinnetje al wakker te zijn en ook de jongere baasjes kwamen al snel beneden.
Langzaam aan gebeurde er alleen iets raars.....één voor één vertrokken ze uit huis! Mijn bazinnetje had alvast een heerlijke kluif achter op de aanrecht gelegd, zodat de laatste die vertrok deze aan mij kon geven. Maar ik heb daar natuurlijk niet op gewacht.
Kom op zeg, een beetje hond van mijn formaat toont zelf initiatief! Ik begrijp dan ook niet waarom iedereen zo stond te gillen en mij met grote ogen aankeek.

Nadat ik voor m'n gevoel eeuwig alleen thuis heb gezeten kwam mijn bazinnetje weer thuis. Yes, yes, yes, we gaan gelijk een heel eind wandelen! Met het bandje om en m'n riem ben ik bijna klaar voor vertrek....alleen m'n kluifje hoeft nog maar mee.

Mijn bazinnetje twijfelde nog even of dit verstandig was, maar met een liefdevolle blik liet ik haar weten echt niet met andere honden.te gaan vechten om mijn kluif. (Het dreigement dat ze hondenworst van me zou maken als ik wel lelijk deed heeft ook wel geholpen hoor) Halverwege de trip heb ik m maar opgegeten. Ik heb niet zoveel geduld en ik had hem ook al vanaf vanmorgen vroeg.

Weet je wat ik vandaag ook gedaan heb? Ik heb voor het vrouwtje haar grasveldje in de tuin omgeploegd. Het was allemaal wat drassig natuurlijk, van alle sneeuw die er gelegen had en toen gingen we met een balletje spelen. Ineens herinnerde ik me weer hoe ontzettend leuk ik een balletje vond en werd helemaal dol. Ik hoorde het vrouwtje nog iets roepen van: "M'n gras! M'n gras vliegt om m'n oren!", maar omdat ze haar camera ging halen had ik zo'n idee dat ik het nog een keer moest doen. Wel wat rustiger aan natuurlijk, want ik wil geen verkeerde indruk achter laten.

Nou ja...verder natuurlijk weer heerlijke wandelingen gemaakt, waarbij ik mijn bazinnetje trots hoorde vertellen dat ik helemaal niet aan de lijn trek en ik juist geweldig mooi naast haar loop. Ik wordt daar altijd zo trots van, dat ik gelijk een stapje of 2 voor haar uit wil gaan lopen.

WOEF