Ja, ik wist dus echt niet wat mij overkwam vandaag. Opeens werd ik opgehaald door één van de verzorgers van het asiel waar ik al een tijdje woonde. Hij had wat in zijn hand....een halsband en een riem. Ik snuffelde er nog eens aan....hé, die was nieuw, die kende ik niet. Voor ik het wist, deed de verzorger de halsband om mijn nek en met de riem in zijn hand liepen we door het asiel heen. De deur naar de wachtruimte ging open. Soms, heel soms, gebeurde dat wel eens, dan mocht ik met vreemde mensen aan de wandel naast het asiel. Maar omdat ik in mijn enthousiasme het liefst heel Utreg door wilde rennen, brachten mensen mij na een paar meter al weer snel naar binnen en moest ik mijn hok weer in.
Maar vandaag ging het anders! Voor de balie zag ik een man en een vrouw staan. Ik liep met m'n mooiste, statigste loopje naar deze mensen toe om indruk te maken. Opeens rook ik een bekent luchtje....een luchtje wat ik een paar dagen eerder ook al geroken had. Deze mensen waren eerder bij mij geweest en kwamen nu al weer op bezoek.
"Beam me up, Scotty!"
Na een klein half uurtje herrie en gerommel onder mijn welgevormde zwarte kont, stopte de vierkante bak en ging het geluid uit. De klep ging weer open en ik wilde er natuurlijk gelijk uit springen. Het was niet vervelend in het ding....ik had een geweldig uitzicht onderweg, maar nu wilde ik weten of de batterijen van dat apparaat wel goed werkte en ik bij het asiel weg was.
Toen de 2- voeters mij de auto uit lieten bleek de bak inderdaad te werken. Het asiel was weg en ik hoorde de mensen zeggen dat ik nog veel vaker in de auto mee mocht. Dat zal die bak dan wel zijn....De vrouw verdween in een huis voor de auto. ''Ze zal toch niet ineens ook verdwijnen,'' dacht ik nog. Ik ben goed op blijven letten, want ik had deze mensen net nieuw en wilde er zuinig op zijn. Na een paar minuten kwam ze gelukkig terug en gingen we opnieuw wandelen. Na een tijdje zag ik de auto staan en liepen we met z'n allen richting het huis. Yesssss, we gaan naar binnen! Whoeiiiiii, wat spannend! Nadat de mensen naar binnen waren gelopen mocht ik gelukkig ook. Ik mocht rondkijken in de woonkamer en keuken en toen gingen we naar de tuin.
Wat een geweldige plek was dat! In de sneeuw kon ik met de man heerlijk voetballen en door de sneeuw ravotten. Net toen ik dacht dat het niet beter dan dit kon worden, mocht ik weer naar binnen en kreeg ik een heel groot zacht kussen en een touw om mee te spelen. Ik heb heerlijk gespeeld met het touw zoals je wel kan zien:
Na een geweldige ochtend werd het middag. Ik lag lekker op mijn kussen voor uit te staren totdat ik een een deur open èn dicht hoorde gaan. Er kwam een jongetje binnen, een kleiner 2- voetig exemplaar. Ik kon mij niet beheersen. Ik rende op hem af en begon hem onder te likken. Gelukkig had ik een goed excuus, ik ben namelijk een hond, die mogen dat vind ik.De hele middag heb ik heerlijk gespeeld met alle 2- voeters in huis. Als beloning voor mijn goede gedrag kreeg ik nog een extra speeltje en een kluifje. Ik weet niet wat er precies mis ging in m'n kop, maar ik vertrouwde die gekke 2- voeters ineens niet meer. Misschien wilde ze mijn kluif wel hebben? Dus ik ben dicht bij m'n kluif in de buurt gebleven en o wee de gene die in de buurt wilde komen. Met een flinke grom en een grauw heb ik mijn kluif verdedigd!
Die gekke mensen wilden toen niet meer met me spelen en negeerde me volledig. Nou, toen ben ik maar weer voorzichtig wat rond gaan lopen.
Nadat ik alweer ging wandelen kreeg ik eten. Die mensen keken mij veel te verlekkerd naar mijn eten, dus ik heb dat in zo'n 30 seconden gauw weggewerkt. Ik heb daarna nog wel naar mijn kluifje gezocht, maar die was ineens weg en kon ik niet meer vinden. Nou ja....ik ben genoeg verwent, dus ik zal er niet om zeuren.Ik heb me in de avond lekker laten kroelen over m'n buikje en zo....heeeeerlijk! Het werd later en later en het jongetje liep ineens naar boven. Die ging slapen vertelden mijn baasjes. Ik vroeg me af waar hij heen was want ik kon hem niet meer zien en ik mag de trap niet op. Gelukkig zwaaide hij nog even en hoorde ik zijn stem. Toen wist ik dat hij niet echt weg was.
Een paar dagen eerder waren deze mensen in het asiel om mij te bekijken, maar toen waren zij met vier 2- voetige. Nu tel ik al een hele dag zes voeten. Misschien moet die ene ook nog gebeamed worden?
Geeeeeeeeuwwww....ik ben best wel moe van al die nieuwe dingen op een dag. Misschien moet ik zo maar eens gaan slapen. Mijn baasjes hebben het over de keuken om in te slapen. Ze hebben zelfs een hekje gekocht zodat ik niet kan verdwalen in huis. Lief he?! Ik weet alleen nog niet of ik het ook zo leuk vind 's- nachts alleen in de keuken, maar dat vertel ik je morgen wel weer.
Als je nóg meer over mij wilt weten, klik dan hier.
WOEF!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten