Ik opende mijn ogen en keek rond mij heen. Waar was ik? Mijn ogen zaten nog een beetje dicht, maar toen ik ze volledig open deed, wist ik het weer. Ik was uit het asiel ontsnapt door middel van die 2-voeters! Ik stond op en ik bekeek mijn slaapplaats in de keuken nog eens goed. Was hier iets om te bikkelen? Ik keek om mij heen in de hoop dat ik iets zag. Aha! Daar! Mijn etensbak. Vol verwachting liep ik naar mijn bak, maar tot mijn verbazing lag er niks in. Toen ik bij de pakken neer willen gaan zitten hoorde ik iemand de trap af gaan. Snel ging ik liggen en keek waaks naar de trap. Wie zou dat zijn? Ik zag het vrouwtje en de jongen die naar mij toe liepen. Ze deden het hekje open en samen speelde we wat met mijn grote vriend Stokkie ð
Na een uurtje ging de eerste 2-voeter de deur uit op een zwart ding met twee wielen. Ik wist niet wat er gebeurde... Waar ging hij naar toe? Kwam hij nog wel terug? Zo veel vragen, maar geen antwoord. Toen ik een paar tellen later naar de woonkamer liep en op mijn kussen wilde gaan liggen, zag ik de andere 2-voeter ook vertrekken. Ik sprong op de bank, wat mijn andere baasje niet echt leuk vond, en keek waar ze naar toe ging. Helaas kon ik het niet zien want ik moest van de bank af.
Nog steeds had ik honger. Ik liep naar de keuken en ik hoopte dat de enige 2-voeter die over bleef in dit huis zou begrijpen dat ik iets te eten wilde. Gelukkig begreep hij dat en hij gaf mij een lekkere bak met brokken. Binnen één minuut had ik mijn eten op, want ja, hij wilde misschien mijn lekkere brokjes wel hebben. Ik keek hem aan met mijn onweerstaanbare ogen zodat we buiten in de sneeuw gingen spelen. En ja hoor, het werkte. Samen gingen we voetballen wat ik erg leuk vind.Na een tijdje gingen we samen wandelen. Nee, niet zo maar een wandelingetje om mij even uit te laten, maar maar liefst een wandeling van ongeveer twee uur! Ik vond het enorm leuk want ik had buiten een stok gevonden. Ik wilde hem meenemen, maar toen bedacht ik me dat Stokkie misschien wel jaloers zou kunnen worden op de stok die ik had gevonden. Omdat Stokkie hier nu niet was, besloot ik maar wel gewoon met deze stok te spelen.
Toen mijn baasje een foto van mij probeerde te maken, heb ik hem eens goed laten schrikken. Met riem en al ben ik als een wilde gaan rennen. Je had die 2- voeter moeten zien kijken! Tja, hij kan natuurlijk niet zo hardlopen. Na een tijdje kwam ik terug en begon ik maar rondjes te rennen.. Helaas had mijn baasje er na 10 minuten toch echt genoeg van en moest ik weer braaf naast hem lopen.
Toen ik uiteindelijk dacht dat het niet beter kon, ben ik samen met mijn baasje gaan hardlopen. Het was enorm leuk, maar ook wel een tikkeltje vermoeiend. Maar ach, ik ben een hond, ik kan dat wel hebben.
Pak me dan, als je kan....
Gelukkig, vals alarm! Het was de jongen die in de ochtend was vertrokken. Ik was al wel een beetje bezorgd waar hij, en de andere 2-voeter, nou waren. Ik hoopte maar dat die andere dan ook snel zou komen.
Samen met de jongen hebben ik ook lekker gespeeld en geknuffeld.
Wist je trouwens dat ik een trucje kan die niemand in huis leuk vindt? Eerst ga je heel rustig bij iemand liggen, daarna wacht je tot je lekker gekieteld en geaaid wordt, en dan.......heel zachtjes......laat je wat lucht ontsnappen. Als je het goed doet, horen ze je niet, maar ruiken ze je des te meer!!!!
Ik ben gek op eten, maar ben wel bang dat andere mijn eten ook lekker vinden. Daarom eet ik als een wilde.Wil je het zien? Hier zie je 150 gram brokjes in 16 seconde verdwijnen. Daar hoefde ik niet eens mijn best voor te doen!
Wie het eerst zijn bak leeg heeft.
Nou, ik ga maar weer eens lekker liggen op m'n kussen of zo. Voor je het weet mag ik weer iemand buiten uit gaan laten!
WOEF
Geen opmerkingen:
Een reactie posten