Gisteren, toen iedereen naar bed ging, heb ik iets nieuws geprobeerd....Piepen en heel zielig huilen.
Ik had me zo bedacht dat die mensen mij dan misschien wel eens zielig konden gaan vinden, en dan beneden zouden blijven om op de bank te slapen. Super idee toch? Het is zo veel gezelliger met mensen om me heen.
Maar helaas trokken ze zich er niets van aan, ze liepen gewoon door naar boven en ik hoorde daarna die vrouw roepen dat ik lekker moest gaan slapen.
Na 20 seconden ben ik dus al gestopt. Ik geef het toe, ik heb deze ronde verloren.
1-0 voor de mensen.
Eigenlijk was ik ook wel heel erg moe, dus ik ben maar gewoon lekker gaan slapen. Binnenkort een nieuwe kans.
Misschien dat ik gewoon langer vol moet houden?
Vanmorgen kwam mijn jongste baasje als eerste beneden. Ik ben altijd zo blij als ik hem zie. Ook omdat ik weet dat de rest dan snel zal volgen. Zo gezellig als iedereen weer beneden is. Vanmorgen trok hij dus alweer zijn jas aan, deed een tas zonder lekker eten op zijn rug (ik heb een snelle inspectie gedaan toen niemand keek) en ging de deur weer uit. Zou dat elke dag zo gaan? Toch eens opletten....
Na een tijdje vertrok er alweer iemand uit huis. Net toen ik me af begon te vragen of ik soms alleen achter moest blijven, vertelde het vrouwtje dat ze met me ging wandelen. Nou dat hebben hebben we dus ook gedaan. Heerlijk door die sneeuw heen banjeren. Ik had het vrouwtje mooi te grazen....ze liet de riem heel even uit haar hand vallen en hoppaaaaaaaaa, weg was ik!
1-1, gelijke stand!
Ik rende lekker langs een slootje en keek baldadig naar mijn bazinnetje. Hé? waar was ze nou? Ow nee he....zou ik haar nu al verloren zijn? 2-1 voor de mens, want ik was bang.
Ahaaaa daar staat ze, achter die boom....tijd om verder te rennen.
2-2 , gelijke stand.
Ik rende lekker met riem en al door de sneeuw, en zag mijn bazinnetje ineens met iets in haar hand. Ik wist niet wat het was maar ze sprak er volgens mij heel erg lief tegen. Ze liep ook nog rustig bij me vandaan en ze had me niet eens geroepen. Ik ging snel naar haar toe, ik ben ook altijd zo nieuwsgierig.
'Moet je kijken wat een mooie tak', zei mijn bazinnetje tegen mij. Ik keek nog eens naar de tak, maar vond er eigenlijk weinig aan.
Terwijl me samen naar de straat toe liepen zei ze liefjes tegen mij "Sukkel!!!", en toen pas had ik in de gaten dat ik allang weer netjes mee liep aan de lijn.
4-2 voor de mens, wat een blunder!
Een paar uur later mocht ik alweer lopen. Ik ging kennis maken met een ander hondje. Dat was best een beetje eng, want we gingen naar zijn huis. Ik besloot vriendelijk kwispelend naar binnen te gaan, maar de hond blafte heel hard tegen mij. Nou, toen ben ik ook gaan grommen en mocht ik niet los in huis lopen. De andere hond gelukkig ook niet, want we moeten echt nog even aan elkaar wennen. Ik vond het wel lief van Roxy dat ik speeltjes mee naar huis mocht nemen, dus misschien is het toch wel een hele lieve hond. Stom stom stom van mijn bazinnetje, ze heeft niet eens een foto gemaakt.
Nou toen ben ik weer lekker naar huis gelopen en heb ik nog even in de voetbalkooi in de buurt los gelopen. Dat is wel heel erg fijn hoor, even loslopen en ravotten met m'n nieuwe speeltje. Alleen jammer dat ik die kooi niet uit kan.
ï Hier ben ik met mijn baasje in de voetbalkooi.
Ik heb vandaag weer zoveel geleerd. Netjes naast lopen vind ik nog steeds ontzettend moeilijk, maar ik doe echt goed m'n best zeggen m'n baasjes. En ik heb ook heel hard geblaft vandaag, want er stond ineens iets heel groots in de woonkamer, en het maakte nogal herrie toen het neer werd gezet. M'n baasjes hebben me uitgelachen omdat ik zo tekeer ging.
5-2. Zo gênant!
Volgens het vrouwtje was er niets aan de hand, zij bleef ook heel erg relaxed bij die strijkplank. Maar ik moest wel even wennen aan dat dampende ding en die grote plank zo vlak bij m'n kleedje.
Ik ben nu al benieuwd wat morgen brengt. Straks nog gezellig een stukje lopen en als ik dat goed doe krijg ik vast wel weer wat lekkers voor ze naar boven gaan.
WOEF
Vanmorgen kwam mijn jongste baasje als eerste beneden. Ik ben altijd zo blij als ik hem zie. Ook omdat ik weet dat de rest dan snel zal volgen. Zo gezellig als iedereen weer beneden is. Vanmorgen trok hij dus alweer zijn jas aan, deed een tas zonder lekker eten op zijn rug (ik heb een snelle inspectie gedaan toen niemand keek) en ging de deur weer uit. Zou dat elke dag zo gaan? Toch eens opletten....
Na een tijdje vertrok er alweer iemand uit huis. Net toen ik me af begon te vragen of ik soms alleen achter moest blijven, vertelde het vrouwtje dat ze met me ging wandelen. Nou dat hebben hebben we dus ook gedaan. Heerlijk door die sneeuw heen banjeren. Ik had het vrouwtje mooi te grazen....ze liet de riem heel even uit haar hand vallen en hoppaaaaaaaaa, weg was ik!
1-1, gelijke stand!
Ik rende lekker langs een slootje en keek baldadig naar mijn bazinnetje. Hé? waar was ze nou? Ow nee he....zou ik haar nu al verloren zijn? 2-1 voor de mens, want ik was bang.
Ahaaaa daar staat ze, achter die boom....tijd om verder te rennen.
2-2 , gelijke stand.
Ik rende lekker met riem en al door de sneeuw, en zag mijn bazinnetje ineens met iets in haar hand. Ik wist niet wat het was maar ze sprak er volgens mij heel erg lief tegen. Ze liep ook nog rustig bij me vandaan en ze had me niet eens geroepen. Ik ging snel naar haar toe, ik ben ook altijd zo nieuwsgierig.
'Moet je kijken wat een mooie tak', zei mijn bazinnetje tegen mij. Ik keek nog eens naar de tak, maar vond er eigenlijk weinig aan.
Terwijl me samen naar de straat toe liepen zei ze liefjes tegen mij "Sukkel!!!", en toen pas had ik in de gaten dat ik allang weer netjes mee liep aan de lijn.
4-2 voor de mens, wat een blunder!
Een paar uur later mocht ik alweer lopen. Ik ging kennis maken met een ander hondje. Dat was best een beetje eng, want we gingen naar zijn huis. Ik besloot vriendelijk kwispelend naar binnen te gaan, maar de hond blafte heel hard tegen mij. Nou, toen ben ik ook gaan grommen en mocht ik niet los in huis lopen. De andere hond gelukkig ook niet, want we moeten echt nog even aan elkaar wennen. Ik vond het wel lief van Roxy dat ik speeltjes mee naar huis mocht nemen, dus misschien is het toch wel een hele lieve hond. Stom stom stom van mijn bazinnetje, ze heeft niet eens een foto gemaakt.
Nou toen ben ik weer lekker naar huis gelopen en heb ik nog even in de voetbalkooi in de buurt los gelopen. Dat is wel heel erg fijn hoor, even loslopen en ravotten met m'n nieuwe speeltje. Alleen jammer dat ik die kooi niet uit kan.
ï Hier ben ik met mijn baasje in de voetbalkooi.
Ik heb vandaag weer zoveel geleerd. Netjes naast lopen vind ik nog steeds ontzettend moeilijk, maar ik doe echt goed m'n best zeggen m'n baasjes. En ik heb ook heel hard geblaft vandaag, want er stond ineens iets heel groots in de woonkamer, en het maakte nogal herrie toen het neer werd gezet. M'n baasjes hebben me uitgelachen omdat ik zo tekeer ging.
5-2. Zo gênant!
Volgens het vrouwtje was er niets aan de hand, zij bleef ook heel erg relaxed bij die strijkplank. Maar ik moest wel even wennen aan dat dampende ding en die grote plank zo vlak bij m'n kleedje.
Ik ben nu al benieuwd wat morgen brengt. Straks nog gezellig een stukje lopen en als ik dat goed doe krijg ik vast wel weer wat lekkers voor ze naar boven gaan.
WOEF
Geen opmerkingen:
Een reactie posten