Maandag
Een heerlijk relaxte dag.
Eerst heb ik lekker uitgeslapen, daarna heb ik mij uitzonderlijk veel laten kroelen, aaien en uiteraard zat de lange middag- wandeling er ook weer aan te komen.
Mijn bazinnetje liep met mij naar een geweldig stukje gras. Als ik hier rond loop ruik ik altijd de konijntjes die hier hebben rond gehobbeld. Met m'n neus over de grond probeer ik dan of ik ze héél misschien toch kan vinden, maar dankzij dat gebrabbel van mijn bazinnetje de hele tijd, zijn die beestjes natuurlijk allang hun holletjes in.
Het zou mij ook allemaal veel beter lukken als ik niet aan die riem vast zou zitten dacht ik nog.
En warempel, een wonder geschiedde, want mijn bazinnetje riep me bij haar.
"Goed luisteren hoor!"zei ze nog, "net als gisteren bij het baasje".
En toen liet ze me los.
Whahahahaha, nou ik ben gelijk als een wilde gaan rennen over dat veldje. Daarna ben ik achter wat kale struiken gaan struinen.
In de verte hoor de ik wel iets wat op mijn naam leek, maar ik was te druk om er echt acht op te slaan.
Een grote hobby van mij is ook het zoeken naar eten....en weet je....ik ben er keiiiiiii- goed in!
Ik begrijp niet dat er hongersnood dreigt als ik zie wat ik op straat allemaal kan vinden.
Wel jammer dat mijn bazinnetje altijd hysterisch aan m'n bek staat te harken en roepen dat ik los moet laten of uit moet spugen. Soms dat ik dat wel, maar dan gaat het om een droog stukje stokbrood wat ik vond.
Maar soms heb je zulke heerlijke dingen op straat, dat ik ze opeet voor iemand ook maar iets kan doen.
Maar goed, ik dwaal af....
Mijn bazinnetje heeft mij uiteindelijk tussen de struiken uit gevist en ik ben heel hard doorgelopen naar het watertje verderop. Nou, zij begon natuurlijk gelijk te roepen dat ik het water niet in mocht, maar dat was ook die dag ook echt niet van plan.
Wel zag ik een balletje liggen in het water, wat ik absoluut wilde hebben.
Na wat gehengel had ik deze dus toch mooi te pakken en mijn bazinnetje was volgens mij toch wel een soort van trots op me.
Dat gevoel heb ik direct uitgebuit tot de limiet en daar voorbij.
Tijdens de wandeling van mijn bazinnetje ben ik namelijk mooi niet met haar meegelopen. Ik heb me lekker langs de waterkant vermaakt op een plek waar zij eigenlijk niet echt bij me kon komen.
Ook op roepen of de belofte van kluifjes heb gewoonweg niet gereageerd.
En omdat ze me ook niet wilde vangen maar gewoon door liep was ik daar eigenlijk best een beetje teleurgesteld over.
Uiteindelijk ben ik maar achter haar aangerend, want ze verdween gewoon zonder mij uit het zicht.
Ja serieus waar joh....ze liet me gewoon achter!
Nou...toen ik weer bij haar kwam kreeg ik toch dat brokje van haar en maakte ze me vast aan de riem.
De hele weg naar huis, zeker 10 minuten lang, heb ik een preek gehad dat ik geen lieve hond was als ik niet luisterde en dat het mijn eigen schuld was dat ik nu weer vast zat.
Eerlijk is eerlijk, ik schaamde me behoorlijk. Ze was zo lief voor me geweest en ik liet haar zo staan.
Maar ja, zij was er in getrapt om me los te laten lopen op basis van een verhaal van iemand anders en dat vond ik ook niet slim.
De weg naar huis heb ik me voorbeeldig gedragen en durfde haar eigenlijk niet aan te kijken.
Ik ben zelfs uit mezelf bij de stoepranden gaan zitten, zonder dat ze dat van me vroeg.
Bij thuiskomst ben ik gauw naar mijn kleedje gegaan en heb ik me maar gedeisd gehouden. Of het nu toeval was of dat ze boos was....ze liet me alleen achter in de keuken en verliet het huis.
Gelukkig was ik niet zo lang alleen, want voor ik het wist was daar mijn jongste baasje alweer. Die heeft heerlijk met mij gespeeld met mijn touw. Top- gozertje hoor dat baasje, een heerlijk speelkamaraadje.
ï Als goedmakertje heb ik de vloer vast gedweild
WOEF 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten