Dinsdag

Wat een prachtig weertje vandaag. Nou ja...na de eerste paar uur storm toen het eenmaal opgeklaard was dan. Om op kleur te blijven heb ik me dan ook in het zonnetje gevleid.

Het is zóóóó moeilijk om dan niet heerlijk weg te dromen.

 Tijdens de wandeling heb ik weer zo iets raars meegemaakt. We liepen alweer een andere route als alle andere keren toen ik ineens een gezellig pleintje ontdekte.
Volgens mijn bazinnetje waren we bij een ondergrondse parkeergarage aangekomen, maar ik zag allemaal speelkameraadjes.
Dus ik liep vrolijk op ze af, kwispelde zo vriendelijk mogelijk met mijn staart en maakte zachtjes geluidjes zodat ze wisten dat ik het goed bedoelde.
"Zullen we spelen?", piepte ik.....maar iedereen bleef heel stil staan.
Ik heb het nog zeker 3 keer geprobeerd, maar dat gezellige pleintje was helemaal niet gezellig.
Niemand bewoog en ze wilden niet eens aan me snuffelen.
Mijn bazinnetje vertelde me dat ik juist hartstikke lief was, maar dat ze nep waren.
Tja, wist ik veel?!

Maar goed, ik had nog een aardige wandeling tegoed dus wie weet wie je in die tijd nog allemaal tegen komt.



Weet je waar ik nou altijd weer van kan genieten? Gewoon een beetje over het water staren. Luisterend naar de eenden en ganzen kan ik dan echt helemaal tot rust komen.....of lekker opgefokt raken, dat ligt aan m'n bui.
Vandaag raakte ik er eerst helemaal van in trance. Die eenden....ik zou ze zo graag even vangen en aar m'n bazinnetje brengen.
Daar kan ik niets aan doen hoor, daar ben ik eigenlijk voor gemaakt.
Als mijn baasje dan op een eend schiet, dan haal ik hem heel voorzichtig in mijn bek uit het water.
Ik bijt er niet eens in! Tja, dat is een gave.
Tijdens het wegdromen raakte ik toch ietwat gefrustreerd. Ik zat vast aan een lijn en kon geen eend gaan vangen.
Daarom heb ik toen ter plekke iets anders ondeugends bedacht.

Zie je op de foto hieronder al die meeuwen zitten op het bruggetje?
Op de foto links zaten er zeker 40 op een rij. 20 links en 20 rechts op de reling. Ik vroeg me af hoeveel vogels er zouden blijven zitten als we naar het bruggetje zouden rennen en ik heel hard naar ze zou blaffen.


Op de foto hier rechts zie je dat de meeste meeuwen eigenlijk niet alleen stoepenschijters zijn, maar ook echte angsthazen! De hele kudde vogels vloog als een tros ballonnen door de lucht op weg naar dekking. De laatste meeuwen op het eind van het bruggetje heb ik blaffend nog weggejaagd.

Mijn mannelijkheid was weer hersteld!

WOEF